“Şimdi’nin Gücü (The Power of Now)-Eckhart Tolle” adına yakışır şekilde çok güçlü bir kitap.

Yaşamı, var oluşu, evreni anlamlandırmak için değerli bir kaynak. Ne anlatıyor? Ben ne anladım? Bazen sorularla, bazen yorumlarla işte özeti:

Gerçekte kimiz? Öğrendiklerimizi yargıç gibi başımıza kakan ve ego ile yönetimi elinde tutmaya çalışan zihin mi? Fabrika ayarlarımızdaki, ta en derindeki benliğimiz mi?

Öğrenilenler bir illüzyon; başkalarının; ailenin, toplumun, okulun, devletin, dinin, düzenin tasarladığı mükemmel bir hayal. Yani bir açıdan bakarsanız Matrix filmindeki gibi.

Tek gerçek olan tam şu anda ve tam burada olandır. Geçmiş bitti, gelecek ise sadece bir hayal.

Zihin mi sizi yönetir, siz mi zihni kullanırsınız? Zihin koşullanmadır. En yüksek IQ’da bile. İç huzuru onun düşmanıdır.

Bir atölyede, eğitimde, koçlukta ya da muhabbette bu konu açıldığında mutlaka şu soruyu soran olur: “iyi de hocam, hep anda hep anda, nasıl olacak bu? Hiç plan yapmadan yaşanır mı?” Tabi ki yaşanmaz. Hayal kurmadan da yaşanmaz. Anda olmak, ana gelmek ilk olarak duyguların seni alıp götürdüğü, hesaplaşmaların yiyip bitirdiği, kaygıların köpürdüğü durumlarda yani merkezden, dengeden, huzurdan uzaklaştığında dinginliği bulmak, kim olduğunu, neden burada olduğunu hatırlamak ile ilgili. İkincisi odaklanmak. Günümüzün en büyük sorunu. Önümüzdeki işe, eşe, uğraşa, hobiye, sanata, yemeğe, ilişkiye, okuduğuna odaklanamayınca hiç bir şeyin derinine inemiyor, keyfine tam varamıyoruz.

Je pense donc je suis (düşünüyorum, o halde varım) demiş ya Descartes-büyük filozof. Haddim değil belki ama bana pek uymadı bu. Je sens, donc je suis (hissediyorum o halde varım) diyorum ben, özürlerimle, Sayın Descartes…


Düşüncelerin %80-90’ı tekrarlanan olumsuz düşünceler gibi bir istatistik var!


Ego, geçmiş ve gelecekle ilgili, yargılamak, pozisyon almak ve korumaktan ibaret. “An” ise tek gerçek olan. Özgürlüğün tek var olduğu an.


Duygu, bedeninizin, gerçek fiziksel varlığın, zihne-düşünceye verdiği tepkidir. Ona kulak vermez, dinlemezseniz hasta olursunuz. Evet hasta; kaşıntı, anksiyete, kurdeşen, kalp, kanser, verem, hasta işte…


Zihin acıyı çözemez. Duygu acıyı önler. Acı hissedilir, cefa çekmek bir seçimdir.


Bu kadar büyük bir kitabı ben bir sayfada açıklayamam. Okumanızı şiddetle salık veririm.


Benim anladığım anda olmak, akışta olmak, akışa güvenmek kendini bırakmak değil. Rüzgar nereye götürürse oraya gitmek değil. Anda olmak raftingde, bir botun içinde olmak gibi. Bu, nehirin sizi denize-okyanusa deryaya taşıyacağını bilmek, buna güvenmek ve her milisaniye uyanık olmak ve anda ne olduğunu anlamak (an’lamak kelimesi ne kadar an’lamlı; etimolojiye bayılıyorum) ve keyfini çıkarmak, yani her anı dolu dolu yaşamak ile ilgili.

İşin özetini yapayım dedim ama Usta’lık başka bir şey. Özdemir Asaf Usta yapmış yıllar önce:

Dön de bir bak hayatına,



Dün bir, bugün iki.



Sakın bir şey bırakma yarına,

Yarın yok ki…